Osmanlı İstanbulu II , İstanbul, Turkey, 27 May 2014, pp.523-552, (Full Text)
Üyelerinin yaşam biçimleri açısından türdeş olan bir toplumda, fiziki bağlarını koparmaksızın genel düşünce ve yaşayış çizgilerinin dışında kalan her bir birey marjinal olarak nitelendirilebilir. Mensubu olduğu homojen yapının pratiklerine karşı duyarsız olması nedeniyle aykırı olarak vasıflandırılan birey, ne bu yapıyla bütünleşir ne de bunun dışına çıkabilir ve ancak yine onun kendisi için uygun gördüğü sınırlar dahilinde kalır. Bu hem soyut hem de somut manada çizginin dışına itilmek, marjinalleş(tiril)mek demektir. Tarih boyunca hemen hemen her toplumda olduğu gibi Osmanlılar arasında da bu şekilde çizgi dışı birey veya bireyler hep varolmuştur. Osmanlı İstanbulu’nun günahkar ve suçlu uşakları, “bekârlar” da bunlardan biridir.