Akademik Veri Yönetim Sistemi
Kulak Burun Boğaz ve Baş Boyun Cerrahisi, cilt.33, sa.1, ss.33-40, 2025 (Scopus)
ÖZET Amaç: Diksiyonun farklı tanımları olsa da bu tanımların ortak noktaları konuşma bilimi içerisinde bulunan konuları kapsamaktadır. Konuşma bilimi, dil ve konuşma terapisinin de en temel inceleme alanlarındandır. Bu ilişki, tarihsel süreçte ve uluslararası örneklerde kendini çokça göstermektedir. Ancak Türkiye’de diksiyona yönelik çalışmaların dil ve konuşma terapisinin uygulama alanının dışında kaldığı görülmektedir. Bunun olası sebeplerinden birinin dil ve konuşma terapistlerinin diksiyona yönelik tutum ve görüşleri olabileceği düşünülmektedir. Bu çalışmada, Türkiye’de dil ve konuşma terapistlerinin diksiyona karşı tutum ve görüşlerini incelemek amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Araştırma kesitsel araştırma modeli kullanılarak desenlenmiştir. Katılımcılara çevrim içi anket yolu ile ulaşılmıştır. Çalışmaya katılan toplam 168 dil ve konuşma terapistinden diksiyona yönelik tutum ve görüşlerini değerlendirmek için 28 soruluk bir anket doldurmaları istenmiştir. Bulgular: Diksiyon becerilerinin, dil ve konuşma terapisi çalışma alanlarından olmadığını düşünenlerin oranı %48,2 iken aksini düşünenlerin oranı %31,5’tir. Kendilerinin en çok çalıştıkları alanlar sorulduğunda, verilen cevapların, diksiyonla ilişkili konular sorulduğunda verilen cevaplarla büyük oranda örtüştüğü görülmektedir. Sonuç: Katılımcıların önemli bir kısmı diksiyonun dil ve konuşma terapisi alanı ile ilişkili olduğunu belirtmelerine rağmen çalışma kapsamı içerisinde yer almadığını ifade etmişlerdir. Bu yargı tarihsel süreç ve uluslararası birçok örnek ile ters düşmektedir. Bu yargının değişmesi hâlinde, konuşma bilimini kapsamlı olarak inceleyen dil ve konuşma terapistlerinin sunacağı katkının diksiyona yönelik çalışmaların daha nitelikli hâle gelmesini sağlayabileceği düşünülmektedir.