Türk Halk Kültüründe Ellerde ve Dillerde Çiçek


Demirçe Altıntaş P., Altıntaş A.

XXI. Bitkisel İlaç Hammaddeleri Toplantısı, Nevşehir, Türkiye, 28 Mayıs - 01 Haziran 2014, ss.116

  • Yayın Türü: Bildiri / Özet Bildiri
  • Basıldığı Şehir: Nevşehir
  • Basıldığı Ülke: Türkiye
  • Sayfa Sayıları: ss.116
  • Anadolu Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Halk kültürünü tanımada dil kadar el sanatları da etkin bir ögedir. Kültürümüzdeki çiçek olgusu, el sanatlarımıza ve dil ürünlerimize yüzyıllardır değişik biçimlerde yansıtılmıştır. Bu yansıtmada halkın çeşitli amaçlarla kullandığı bitki ve çiçekler öncelikli olarak kullanılmıştır. Hemen hemen bütün el sanatlarında yer alan çiçekler, Türk Halk Kültürü’nde; oyalarda, çoraplarda, giysilerde, halı ve kilim dokumacılığında, takılarda, kese, çevre, kuşak, yağlık, önlük ve yazmacılık gibi alanlarda kullanılmıştır. Dilde ise; atasözlerimiz ve deyimlerimizde, kadın ve erkek adlarında, benzetmelerde, şiirlerde, türkülerde ve manilerde sık sık yer almıştır. Farklı yerlerde, farklı anlam ve işlevlerle kullanılan çiçek isimleri, o yörenin kendi karakteristik özelliklerini, duygularını, günlük yaşantısını, hastalıklarını, gelenek ve göreneklerini ve inanışlarını da yansıtmaktadır. Çiçeklerle konuşan insanımız her dile getirmek istediğini çiçeklerle ya da adetleriyle anlatmaya çalışmıştır.

Bu çalışmada; isimlerde, şarkı ve türkülerde, manilerde, atasözlerinde, deyimlerde, el sanatlarında sıkça kullanılmış, halk arasında gerek görünüşü ve kokusuyla gerekse hastalıkları tedavi etmesindeki bilinen etkileriyle kabul görmüş çiçeklere yer verilmiştir: Lavanta, gül, karanfil, badem çiçeği, şakayık, menekşe, manolya, papatya.