Şakir Paşa Ailesinin Türk Turizmine Katkıları


Creative Commons License

Kaya A., Yetgin Akgün D.

Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, cilt.36, sa.3, ss.150-166, 2025 (TRDizin)

Özet

Bu çalışmanın amacı Osmanlı Devleti’nin son dönemlerinden bu yana Türkiye siyasetinde, sanatında ve edebiyatında önemli isimler yetiştirmiş olan Şakir Paşa Ailesi üyelerinin Türk turizmine katkılarını ortaya koymaktır. Nitel araştırma yönteminin benimsendiği bu araştırmanın verilerini 2012-2015 yılları arasında Anadolu Üniversitesi Turizm Fakültesi tarafından yürütülen Türkiye Turizmi Sözlü Tarih Projesi çerçevesinde gerçekleştirilen görüşme metinleri oluşturmuştur. Görüşme metinlerinde yalnızca Şakir Paşa Ailesi ve üyeleri ile ilgili yanıtlar incelemeye alınmıştır. Bu bilgiler aile hakkında yazılmış olan bilimsel kaynaklar ve edebi eserler ile desteklenmiştir. Elde edilen veriler kronolojik bir şekilde sunulmuştur. Çalışma sonucunda aile üyelerinin Bodrum ve Side gibi destinasyonlarda turizmi başlatıp sürdürdükleri, yöre halkına hem yatırım hem de hizmet alanında önderlik ettikleri, entelektüel çevrelerini turizmi tanıtmaya yönelttikleri, sanatçı aile üyelerinin ise eserleri ile kültür turizmine ve ülke tanıtımına katkı sağladıkları tespit edilmiştir. Bu çalışma bugüne kadar farklı yönleriyle ve ayrı ayrı ele alınmış olan aile üyelerinin turizm tarihine katkılarını ortaya koyması bakımından önemlidir.

This study aims to reveal the tourism-related contributions of the Sakir Pasha family, which raised prominent figures in Turkish politics, art, and literature from the late Ottoman period onward. Designed as qualitative research, the study utilised interview transcripts produced between 2012 and 2015 within the framework of the Turkish Tourism Oral History Project conducted by Anadolu University Faculty of Tourism. Only the responses concerning the Sakir Pasha family and its members were included in the analysis. The analysis was supported by scientific sources and literary works written about the family, enabling the data to be organised chronologically. The study revealed that family members initiated and sustained tourism in destinations such as Bodrum and Side; encouraged local people to invest and provide services; directed their intellectual circles to promote tourism; and contributed to cultural tourism and the international promotion of Türkiye through the artistic works of family members. Unlike previous works that addressed these issues separately, this study provides a fundamental contribution by bringing together the family’s tourism-related roles and influence in a historical context.