Kültür varlıklarının insanlık için önemi, onların gelecek kuşaklara aktarılmasını gerektirmektedir. Bu durum kültür varlığının fiziksel olarak muhafaza edilmesi yanında, ait olduğu mekanda korunması kavramını da beraberinde getirmektedir. Maalesef, kültür varlıkları yüzlerce yıldan beri gerek hukuki, gerek hukuki olmayan yollarla el değiştirmiş, talan edilmiş ve tahribata uğramıştır. İmparatorluk dönemlerinde kolonilerdeki kültür varlıklarının İmparatorluk merkezlerine taşınması hadisesi, günümüzde, uluslararası yasadışı kültür varlığı ticareti şeklinde devam etmektedir. Dolayısıyla kaynak ülkede kültür varlığını korumak için getirilen tedbirler, eser, ülke dışına çıktığında etkisini kaybetmekte, uluslararası alanda el değiştiren kültür varlıkları farklı hukuk düzenlerinde çeşitli muamelelere konu olmaktadırlar.

Bu çalışmada, uluslararası alanda el değiştiren külltürel mallara ilişkin yabancı unsurlu uyuşmazlıklara uygulanacak hukuk konusu incelenecektir. Bilindiği üzere, milletlerarası özel hukukta ayni hakların lex rei sitae’ye (lex situs da denilmektedir) yani eşyanın bulunduğu yer hukukuna tâbi olduğu yönünde genel bir prensip bulunmaktadır. Bu prensip, bugün çoğunlukla bütün hukuk sistemlerinde uygulanma imkânına sahiptir. Peki, kültürel mallar acaba lex rei stae kuralına istisnasız bağlanmalı mıdır? Şu husus önemle belirtilmelidir ki, kültür varlıklarının diğer ticari eşyalardan farklı nitelikte olması ve uluslararası alandaki mahkeme kararlarının yasa dışı sanat eseri ticareti üzerinde caydırıcı etki gösterebilme gücü, uygulanacak hukuk meselesinin de farklı bir anlayışla ele alınmasını gerektirmektedir.