Akademik Veri Yönetim Sistemi
Erzincan Binali Yıldırım Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, cilt.28, sa.1, ss.95-128, 2024 (Hakemli Dergi)
Roma Statüsü ile benimsenmiş olan tamamlayıcılık ilkesinin sonucu olarak Statü’de yer verilen suç tiplerinin yargılanmasında öncelikli yetki, ulusal yargılama mercilerinindir. Uluslararası Ceza Mahkemesi, ilgili devletin suçu yargılamada isteksiz olması ya da yargılamaya muktedir olmaması durumunda devreye girmektedir. Bu nedenle Statü’ye taraf olan devletlerin ulusal mevzuatlarını uyumlaştırmaları Mahkemenin yargılama yetkisinin doğmasını engellemek bakımından önemlidir. Bazı hallerde taraf olmayan devletlerin dahi Uluslararası Ceza Mahkemesi önünde yargılanabiliyor olduğu düşünüldüğünde taraf olmayan devletlerin de iç hukuklarında Statü’ye paralel düzenlemeler yapmaları beklenebilir. Türkiye, Roma Statüsü’ne henüz taraf olmamakla birlikte bu konuda niyetini ortaya koymuştur. Uyum düzenlemeleri çeşitli kanunlarla dağınık bir biçimde yapılabildiği gibi uluslararası suçlara ilişkin tüm hükümlere tek bir kanunla da yer verilebilir. Almanya ilgili düzenlemeleri Uluslararası Ceza Kanunu ile yapmıştır. Türk ve Alman ceza hukuku arasındaki bağ düşünüldüğünde Uluslararası Ceza Kanunu’nun Roma Statüsü ile uyumunun incelenmesi, Türk hukuku açısından yol gösterici olabilecektir. Bu bağlamda çalışmada öncelikle tamamlayıcılık ilkesinin ulusal ceza mevzuatlarına etkisi ele alınmıştır. Ardından Türk ve Alman ceza hukuku mevzuatlarının Statü’ye uyumu, suç tipleri çerçevesinde incelenmiştir.
Due to the principle of complementarity, prosecuting crimes included in the Rome Statute primarily falls within national courts’ jurisdiction. The International Criminal Court steps in when a state is unwilling or unable to prosecute the crime. Therefore, it is important for states that are parties to the Statute to harmonize their national legislation to prevent the Court’s jurisdiction. In some cases, even non-party states can be prosecuted before the International Criminal Court, so non-party states are expected to make parallel regulations in their domestic laws. Although Turkey is not yet a party to the Rome Statute, it has demonstrated its intention in this regard. Harmonization regulations can be made dispersedly through various laws or in a single law. Germany has made the relevant regulations with the International Crimes Code. Considering the link between Turkish and German criminal law, examining the compatibility of the International Crimes Code with the Rome Statute can be instructive for Turkish law. In this context, first, the effect of the principle of complementarity on national criminal legislations is discussed in the study. Then, the compatibility of Turkish and German criminal law legislations with the Statute is examined within the framework of the types of crimes.