Kanunlar ihtilâfı alanındaki modern gelişmelerin belki de en fazla dikkate alınması gereken alan kültür varlıkları hukukudur. Kültür varlığının farklı niteliği uygulanacak maddi normların farklılığını gerektirdiği gibi, kanunlar ihtilâfı kurallarının da farklı olmasını zorunlu kılmaktadır. İşçiyi, tüketiciyi, kiracıyı koruyucu tedbirler gibi kültür varlıklarının gerçek maliklerini koruyan tedbirlere ihtiyaç vardır. Alelade ticari objelerin ticaretinde geçerli olan iyiniyetli alıcıyı koruma gayesi, kültür varlığı ticaretinde geçerli olmadığına göre, bu gayeyi temel alan kuralların kültür varlıkları için uygulanması savunulamaz. Bu nedenle kültür varlıkları ile ilgili olarak hem maddi hukuk, hem kanunlar ihtilâfı hukuku alanında özel düzenlemelere ihtiyaç vardır.

Çalıntı kültür varlıklarının iadesi için açılan davalarda sorun, mülkiyet intikaline uygulanacak hukukun tespitidir. Bu tespitte genel kabul gören LRS kuralı esas alındığında, prensip, sonuca bakmaksızın muamele esnasında malların bulunduğu yer hukukunu kabul ettiği için, bazı davalarda gerçek malik lehine, bazı davalarda ise iyiniyetli alıcı lehine hüküm verilecektir. Kültür varlıklarının korunması meselesindeki temel noktalardan biri gerçek malikin mi, yoksa iyiniyetli üçüncü kişinin mi haklarının korunacağı meselesidir. Bir davada uygulanması öngörülen maddi hukukların hepsi aynı yönde tercih kullanmış ise gerçek anlamda kanunlar ihtilâfından bahsedemeyiz. Ama ilişkiyle bağlantılı hukuklardan biri gerçek maliki, diğeri iyiniyetli alıcıyı korumakta ise, gerçek anlamda bir kanunlar ihtilafı söz konusudur ve bu hukuklardan birinin tercih edilmesi gerekmektedir.