Cyprus Turkish Journal of Psychiatry & Psychology, cilt.6, sa.3, ss.285-290, 2024 (ESCI)
Bu çalışma insan ve hayvan etkileşimine yeni bir bakış açısı getiren sosyal hizmet mesleği ve veterinerlik mesleğinin kesiştiği yeni bir alan olan veteriner sosyal hizmeti üzerine ülkemizde yapılan sayılı çalışmalardandır. Söz konusu çalışmayı ortaya çıkaran motivasyon hayvanların birer meta olarak görülmekten çıkarılıp birer “can” olarak hassas gruplar üzerindeki etkilerini, yapılan çalışmalar ışığında yansıtmaktır. Çalışmanın amacı, veteriner sosyal hizmetinin kavramsal çerçevesi ve sosyal hizmet ile ilişkisini ele almaktadır. Ayrıca sosyal hizmet alanında hayvan kullanımının etik sorunlarına genel bir çerçeve sunmaktadır. Çalışmanın yöntemi, mevcut bilgileri sentezlemeyi ve analiz etmeyi amaçlayan geleneksel derleme çalışmasıdır. Araştırma sonuçlarına göre; sosyal hizmet, çevresi içinde birey yaklaşımı ile birey-doğa ya da birey-hayvan ilişkisinden ziyade çevreyi insan, insan grupları ve sistemler bağlamında ele almıştır. Oysaki çevreyi yok eden insan merkezcilik veya insan çıkarlarının diğer tüm hayvanlar üzerinde otomatik olarak ayrıcalıklı hale getirilmesi, sadece hayvanlar değil, insanlar arasındaki sosyal eşitsizliği de yeniden üretmektedir. Değişim sosyal hizmetin değişmez bir özelliğidir, bu nedenle geleceğin sosyal hizmeti insan odaklı olmak zorunda değildir. Sonuç olarak; bu geleneksel derleme çalışmasında veteriner sosyal hizmet alanının sosyal hizmetin ana akım tartışmaları içerisinde giderek kendisine daha fazla yer bulması hedeflenmiştir.