Rodrigo’nun Neoklasik Döneminde 16. ve 17. Yüzyıl Şiirlerinin İncelenmesi


Creative Commons License

Barut A. K., Tonella Tüzün L. M.

11. Uluslararası Dil, Edebiyat ve Kültür Araştırmaları Kongresi, Rize, Türkiye, 28 Ekim - 01 Kasım 2019, cilt.4, sa.1, ss.29-39

  • Yayın Türü: Bildiri / Tam Metin Bildiri
  • Cilt numarası: 4
  • Basıldığı Şehir: Rize
  • Basıldığı Ülke: Türkiye
  • Sayfa Sayıları: ss.29-39
  • Anadolu Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Hayatı 20. yüzyılın tamamını kapsayan Joaquin Rodrigo (1901-1999), üretken müzikal ifadesi ve halk müziğine olan katkısı ile İspanyol müziğinin önemli figürlerinden biridir. Çeşitli müzikal türlerde eserler veren besteci, çalışmalarında barok dönem bestecilerinden de alıntılar yapmış; İspanya'nın kültürel mirası içerisinde yer alan edebiyat, dans ve müzik biçimleri kompozisyon yaratımında önemli bir rol oynamıştır. Edebiyata karşı olan yoğun ilgisi, İspanyol şairlerin metinleri ile kendi müziğini aynı potada eritme isteği uyandırmıştır. Vokal müziği için birçok oda müziği çalışması yazmıştır ve bu çalışmalarda kullandığı metinlerin çoğunu İspanya kültürel tarihindeki önemli şairlerden ve edebiyatçılardan almıştır.

Besteci, Avrupa’daki sanatsal eğilimlerden etkilenmiş ve neocasticismo olarak bilinen, barok ve klasik döneme geri dönüşü simgeleyen 20. yüzyıl müzikal hareketi İspanyol neoklasist stilinin öncüsü olmuştur. Rodrigo, bu hareketin temelini oluştururken kültürel mirasa ve İspanyol müziğinin geleneksel formlarına öncelik vermiştir.

Bu çalışmada, bestecinin vokal-oda müziği çalışmalarında kullandığı 16. ve 17. yüzyıl şairlerinin metinleri belirlenmiştir. Coplas del Pastor Enamorado, Soneto ve Cantico de la Esposa eserlerindeki kafiye düzeni ve müzikal yapı gözlemlenerek müzik ve edebiyat ilişkisi analiz edilmiştir.